سریال چراغ های خاموش در ۲۶ قسمت محصول سال ۱۳۸۰ شبکه یک سیما به نویسندگی علی خودسیانی، تهیه کنندگی محمد غلامپور و کاظم بلوچی و کارگردانی کاظم بلوچی است.
خلاصه داستان: بهزاد جوان ۲۱ ساله ای است که در یک خانواده متمول زندگی می کند. پدر و مادرش آنقدر در کار خود غرق هستند که توجهی به فرزندان،خود ندارند. بهزاد دوستان نابابی دارد و دچار مشکلات حاد می شود. او که از طرف پلیس تحت تعقیب است با پسر نابینایی آشنا می شود و در یک زندگی اجباری با این نوجوان روشندل پی به حقیقت پیرامون خود می برد. از سوی دیگر پدر و مادر همدیگر را متهم می کنند و خانواده در حال از هم پاشیدن است که حضور پدر بزرگ مانع فرو ریختن خانواده می شود.…..
چراغ های خاموش در همان حال و هوای دوران گذاری که تلویزیون در اواخر دهه 70 در پیش گرفته بود، پیروی می کرد. سریالی که چندان تلاش نمی کند تا به خطوط قرمز نزدیک شود و بیشتر مبانی اخلاقی را در نظر دارد.
دگردیسی درونی یک جوان پر شر و شور که نمی خواهد با پند و اندرز های کلیشه ای سر به راه شود، سریال تلاشی هم نمی کند تا وی در این مسیر منقلب شود بلکه فضایی را به وجود می آورد تا وی بتواند از قیاس تن به تن، به این خود باوری و رفع اشکال در درون خود برسد و این انقلاب درونی، تا حدودی باور پذیر از آب در می آید و همین، یکی از امتیازات بزرگ این اثر است.
این سریال تجربه خاصی در آن روزهای تلویزیون محسوب نمی شود و به نوعی ادامه دهنده همان مسیری است که امثال قاسم جعفری در اواخر دهه هفتاد در تلویزیون راه انداختند و حال این سریال توانست مقتضای ماه رمضان، از نزدیکی به حدود قرمز امتناع ورزیده و بیشتر بر روی مبانی اخلاقی مانور دهد تا مسائل حاد اجتماعی آن زمان که حول محور جوانان بود. البته که چندان مورد استقبال قرار نگرفت.